هپاتیت D
هپاتیت D که با نام ویروس دلتا نیز شناخته می‌شود، عفونتی است که باعث متورم شدن کبد می‌شود. این تورم می‌تواند عملکرد کبد را مختل کند و در طولانی مدت باعث بروز مشکلات کبدی ازجمله زخم کبد و سرطان کبد شود. این بیماری از ویروس هپاتیت D ناشی می‌شود.
هپاتیت D یک ویروس RNA دار است که در سال 1977 کشف شد و مشخص شد که با ویروس های هپاتیت های A و B و C تفاوت های ساختاری دارد. ویروس هپاتیت D برای بیماری زایی یک پیش نیاز لازم دارد و آن هم ابتلای هم زمان به هپاتیت B است. یعنی ویروس هپاتیت دی فقط در افرادی موجب بیماری می شود که به هپاتیت بی مبتلا هستند. 5درصد از افرادی که به هپاتیت B مبتلا هستند ممکن است به طور همزمان به هپاتیت دی میز آلوده شوند و 1درصد از این افراد دچار نارسایی کبدی برق آسا می شوند.
هپاتیت دی دارای چهار ژنوتیپ مختلف است:
ژنوتیپ 1 ویروس هپاتیت دی شیوع جهانی دارد.
ژنوتیپ 2 این ویروس تنها در کشور های شمالی آسیا و تایوان و ژاپن یافت می شود.
ژنوتیپ 3 ویروس هپاتیت دی می تواند موجب اختلال در کنترل هپاتیت بی در بیماران شود.
هپاتیت دی (HDV) از طریق تماس با خون آلوده منتقل می‌شود. اگر به هپاتیت D مبتلا باشید ممکن است به طور ناگهانی تب کنید، احساس خستگی شدیدی کنید، تهوع داشته باشید، اشتهای خود را از دست بدهید، درد معده و شکم داشته باشید و پوستتان زرد یا چشم‌هایتان سفید شود.
با توجه به مطالب گفته شده، پیشگیری از ابتلا به هپاتیت بی می تواند موجب پیشگیری از ابتلا به هپاتیت دی شود. پس: واکسیناسیون علیه هپاتیت B، از ابتلا به هپاتیت D پیشگیری خواهد کرد. دیگر اقدامات پیشگیرانه عبارتند از: اجتناب از قرار گرفتن در معرض خون آلوده، سوزن آلوده و وسایل شخصی فرد مبتلا به هپاتیت D مانند مسواک، ریش‌تراش و ناخن‌گیر.
هپاتیت D می‌تواند حاد یا مزمن باشد. هپاتیت D حاد به طور ناگهانی رخ می‌دهد و معمولاً باعث بروز علائم شدیدتری می‌شود. این نوع هپاتیت ممکن است خود به خود از بین برود. اگر عفونت بیشتر از مدت ۶ ماه طول کشید، بیماری از نوع هپاتیت D مزمن است. عفونت طولانی مدت به تدریج و در طول زمان توسعه می‌یابد. این ویروس ممکن است به مدت چندین ماه قبل از بروز علائم در بدن فرد وجود داشته باشد. همچنان که هپاتیت D مزمن پیشرفت می‌کند، احتمال افزایش عوارض بیماری افزایش می‌یابد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری، در نهایت به بیماری سیروز (cirrhosis) یا زخم شدید کبدی دچار می‌شوند.
در حال حاضر هیچ درمان یا واکسنی برای هپاتیت D وجود ندارد، اما این بیماری در افرادی که در حال حاضر به عفونت هپاتیت B آلوده نیستند قابل پیشگیری است. اگر بیماری به موقع تشخیص داده شود، درمان آن می‌تواند به پیشگیری از نارسایی کبد نیز کمک کند.
هپاتیت D همیشه دارای علائم نیست. اگر علائمی رخ دهد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- زرد شدن پوست و چشم‌ها که به آن زردی می‌گویند.
- درد مفاصل
- درد معده و شکم
- حالت تهوع و استفراغ
- از دست دادن اشتها
- تیره‌رنگ بودن ادرار
- خستگی
علائم و نشانه‌های هپاتیت B و هپاتیت D شبیه هم هستند؛ بنابراین ممکن است تشخیص اینکه کدام یک باعث بروز علائم در فرد شده‌اند، مشکل باشد. در برخی موارد، هپاتیت D می‌تواند علائم هپاتیت B را تشدید کند. هپاتیت D همچنین می‌تواند باعث بروز علائم، در افرادی شود که به هپاتیت B دچار هستند اما هرگز هیچ‌گونه علائمی نداشته‌اند.
هپاتیت D چگونه منتقل می‌شود؟
هپاتیت D ناشی از عفونت HDV است. این عفونت مسری است و از طریق تماس مستقیم با مایعت بدن فرد آلوده انتقال می‌یابد. راه‌های انتقال این عفونت عبارتند از:
- ادرار
- مایعات واژن
- مایع منی
- خون
- تولد (از مادر به نوزاد)
وقتی شما به هپاتیت D مبتلا باشید، حتی قبل از اینکه علائم بیماری‌تان بروز کند می‌توانید افراد دیگر را آلوده کنید. با این حال شما تنها در صورتی می‌توانید به هپاتیت D دچار شوید که در حال حاضر به هپاتیت B مبتلا باشید.
شما بیشتر از دیگران در خطر ابتلا به هپاتیت D هستید اگر:
- به هپاتیت B دچار هستید.
- مردی هستید که با مردان دیگر رابطه جنسی داشته است.
- به طور مکرر از طریق نقل و انتقال، خون دریافت می‌کنید.
- استفاده نادرست از مواد مخدر تزریقی یا داخل وریدی (IV)، مانند هروئین
هپاتیت D چگونه تشخیص داده می‌شود؟
در صورتی که علائم هپاتیت D را در خود مشاهده می‌کنید، فوراً نزد یک متخصص کبد بروید. اگر علائم شما بدون زردی باشد، ممکن است پزشک به هپاتیت مشکوک نشود.پزشک برای تشخیص دقیق بیماری، یک آزمایش خون انجام می‌دهد که می‌تواند آنتی‌بادی‌های آنتی‌هپاتیت D را در خون مشخص کند. در صورتی که آنتی‌بادی در خون شما یافت شد، به این معنی است که در معرض این ویروس قرار گرفته‌اید.در صورتی که متخصص کبد به آسیب دیدن کبد مشکوک شود، یک تست عملکرد کبد نیز از شما می‌گیرد. تست عملکرد کبد یک نوع آزمایش خونی است که با اندازه‌گیری سطح پروتئین، آنزیم‌های کبدی و بیلی‌روبین خون شما، سلامت کبد را ارزیابی می‌کند. نتایج تست عملکرد کبد این مطلب را نیز نشان می‌دهد که آیا کبد تحت فشار قرار گرفته یا آسیب دیده است.
هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای هپاتیت D حاد یا مزمن وجود ندارد. برخلاف دیگر اشکال هپاتیت، به نظر می‌رسد داروهای ضدویروسی تأثیر زیادی در درمان عفونت HDV ندارند.ممکن است پزشک به مدت ۱۲ ماه، دوزهای زیادی از دارویی به نام اینترفرون را برای شما تجویز کند. اینترفرون نوعی پروتئین است که ممکن است گسترش ویروس را متوقف کند و در نتیجه منجر به بهبود بیماری شود. با این حال حتی پس از درمان، ممکن است جواب آزمایش هپاتیت D همچنان مثبت باشد. این به این معنی است که بیمار برای جلوگیری از انتقال بیماری، هنوز هم باید اقدامات احتیاطی را رعایت کند.
پیوند کبد
در صورتی که به سیروز یا نوع دیگری از آسیب کبدی مبتلا شده‌اید، ممکن است به عمل پیوند کبد نیاز داشته باشید. پیوند کبد یک عمل جراحی بسیار مهم است که در آن قسمت‌های آسیب‌دیده کبد برداشته و به جای آن کبد سالم قرار داده می‌شود. حدود ۷۸ درصد از افرادی که پیوند کبد انجام داده‌اند، بعد از عمل به مدت ۵ سال یا بیشتر زنده مانده‌اند.
جهت مطالعه بیشتر روی هر کدام از موضوعات زیر کلیک کنید:
